Hayan na si Bumberang Ninja!

Busy akong nanonood ng dibidi.
Dibidi marathon kasi ako ngayon.
Tuwang-tuwa nga ako sa panonood ng Honey and Clover.
Maya-maya pa’y nagtaka ako.
Bakit ang usok usok sa labas.
Ah baka kako eh may nagsusunog lang talaga.
Hindi ko na lang pinansin.
Nood ulit ng dibidi.

Maya maya pa’y sumisigaw na katulong ng kapitbahay namin.
Nasusunog! Nasusunog!
Takte! Napatayo ako sa aking kinauupuan.
Pumunta sa likod ng bahay!
Anakngtokwa! Nasusunog yaong kalapitbahay namin.
As in kalapitbahay lang talaga.

Lolo ko nagpapanic na.
Lola ko ninyenyerbyos na.
Kaming tatlo lang sa bahay eh.

Yaong ibang kapitbahay nagsikuha na ng tubig.
Ako naman kinuha yaong hose na pandilig ng mga halaman.
Sabay bukas ng gripo.
Takbo doon sa kalapitbahay.

Nais ko nga sanang gamitin ang sharengan baka sakaling sa lakas ng hangin eh mawala kaso wala nang panahon para maghandseal.

Pero pwede ko rin gamitin yaong Suijinheki at Suigadan na mga water element kaso mas lalong mas maraming handseal yun.
Pero ang saya sana nung Suijinheki kasi ibubuga ko na lang yaong tubig mula sa bunganga ko. Astig! At pwede na rin siyang maging protector ko kung sakali. It also acts as water barrier din kasi. Pero matrabaho pa rin iyon.

Hayun! Medyo nawala na ang sunog.
Hanggang sa tuluyan na ngang nawala.
Hanggang sa abo na lang natira.
At saka dumating ang mga bumbero.

Buti kamo at cool lang ako kaya nagawa ko pang kumilos at magtatakbo.
Tumalon-talon kasi sabi nila kapag may nasusunog daw talun-talun ka daw baka sakaling tumangkad pa.
Pero sabi ng utak ko, adik ka ba? Pang New Year lang kaya yun? Sorry nemen!

Lola ko halos mapaiyak na.
Sobrang nyerbyos na nyerbyos.
Pero syempre kinabahan din ako noh.
Eh ang lapit kaya nun sa bahay namin.
Paano kung pati kami madamay. Damay-damayan na lahat.

Balak ko na nga sanang buhatin yaong tibi.
Tapos kunin lahat ng pera sa kabinet.
Tapos iligtas itong gamit ko ngayong computer.
Isama mo pa diyan ang refrigerator at ang washing machine namin.
Tapos yaong sala set pa pala.
Pero hayun.
Sa awa ng Diyos nawala agad ang apoy.
Wala naman masyadong napinsala.
Buti na lang.

Pero ganoon pala ang feeling noh.
Nakakatakot.
Nakakanyerbyos.
Nakakapanindig balahibo.

Sabi nga nila manakawan ka na, huwag lang masunugan.

GRABE LORD! PINAKABA MO AKO DOON AH! PERO THANK YOU TALAGA! AYLABYU!

Syangapala tumawag si mama.
Ano raw ba nasusunog.
Sabi ko yaong kalapitbahay natin.
Nyerbyos agad ang nanay ko.
Sabi ko naman, “ma, wala na yung sunog.”

——————————-
Okay lang ako. Tignan mo nga’t nagawa ko pang magpost ng entry. Nanginginig-nginig pa nga eh.